Ik wull mien Vadder weer noch dor
mit siene witten struwweligen Hoor.
Ganz heemlich, mien Mudder dröff dat nich sehn
seet ik obends op sien Kneen.
Ik weer sien Stolt un kunn allens mit em moken
wo oft heff ik em seh’n, heemlich hett he Koffi drunken.
He weer al so süük un keen schall dat weten,
een Johr loter kunn he nix mehr eeten.
Ober jümmers wenn he von Fünfhausen keem
weer dat inne Wohnstuuv wunnerscheun.
De Blomen de ik nu an’n leevsten mag
bröcht he mit, Dag för Dag.
In alle Farben, oh Kinners wat weer dat blots scheun,
mien leven Vadder, noch hüüt mag ik Fresien an’n leevsten sehn.
Bit toletzt hett he an sien Genesung glöövt
ober Jan Klabberbeen hett al töövt.
Hoolt em jedeen Dag ’n lütt beten mehr
rünner von düsse scheune Eer.
Veerteihn Dog hebbt se mit’nanner rungen
Denn harr de Swatte wunnen.
Ik denk an Di, Dien Püppi
Silke Frakstein