Winter in Hamburg

Beid’ stoht se op, foot sik an de Hannen un denn: Een, twee, rechts, links, suutje un week grod as weern se tosomen wussen. Denn foot he her um de Taille und wedder: Een, twee , rechts links. Wat scheun antosehn. Se goht utenanner un sünd blots noch mit enen Finger tosomen. So as bi Michelangelo sien Moleree. Op een Been trüchoors geiht’t nu wieder. Bautz, dor liggt se op ehrn Achtersteven. Mookt nix. Opstohn un wedder vun vörn. He strokel ehr so‘n lütt beten de beiden Achterbacken. Un denn noch mol – klappt beter. Acht Lüüd sünd togang, jümmers twee und twee. Ok mol twee Froonslüüd. Se dreiht sik – fohrt alleen. Suutje un mit sik un de Welt tofreden.

Nu sünd se wedder överall to seh’n, de lütten Puusbacken.
Besünners de beiden vun Leonardo da vinci.

Rietsticken, Glöös, Sabbeljetten, Taschendeuker. Ik kann dat gor nich allens optellen. Ik heff sogor ’n Handtasch mit de beiden.
Weiterlesen →

De Fleeg, de Immen sünd meud un matt
en Swienegel tappert noch rüm, he hett de Tiet verpaßt.
Flietig is de Katteker. He stoppt de Nööt in alle Ecken
is mennigmol nich so licht, överall wat to verstecken.
Weiterlesen →

jo, weer dat ok, ober scheun

Ik will vun en Beleevnis ut’n Urlaub vertellen. Is al ’n böten her. Beleevt heff ik dat op Mallorca un infullen is mi dat in Cuxhoben.

In Cuxhoben goh ik jümmers an’n Obend no de „Alte Liebe“. Dat is dütmol nich Schietbüdel, nee, so heet de Steed in de Infort to’n Hoben. Hett ober ok wat mit Leev to dohn. Is jümmers veel los. Un wenn man Glück hett, kümmt mit de Floot en Schipp no dat anner in de Elv rin. De Schepen luert buten op de Floot, so as de Fleeger an’n Heben övern Flughoben.

Weiterlesen →

Nu kümmt dat Freuhjohr, un dennso bruukt wie Froonslüüd enen niegen Hoorschnitt

Ik find Putzbüdel scheuner. Kommodig de Hoor snieden loten, vertellen vun düt un dat un de niegen Norichten vun de Nobersche mit anheuern.

Weiterlesen →

Alarm, Alarm: Lüüs inne Scholl un in’n Kinnergoorn.

Dat weer mien ersten Schooldag. De Mütz weer en olen Koffiwärmer, den man freuher över de Koffikann stülpt hett. De Mantel weer en olen Bodemantel un de Scheuh weern ut Pappe. De Tüüt hett Tant’ Käte mookt mit veele, veele scheune Soken binnen. To’n Bispill enen richtigen Ball ut Gummi un een Riesenlolli ut de CONDI vun dat Hotel Vierjahreszeiten. Dor weer Tant’ Käte Pralinenpackerin.

Weiterlesen →