jo, weer dat ok, ober scheun
Ik will vun en Beleevnis ut’n Urlaub vertellen. Is al ’n böten her. Beleevt heff ik dat op Mallorca un infullen is mi dat in Cuxhoben.
In Cuxhoben goh ik jümmers an’n Obend no de „Alte Liebe“. Dat is dütmol nich Schietbüdel, nee, so heet de Steed in de Infort to’n Hoben. Hett ober ok wat mit Leev to dohn. Is jümmers veel los. Un wenn man Glück hett, kümmt mit de Floot en Schipp no dat anner in de Elv rin. De Schepen luert buten op de Floot, so as de Fleeger an’n Heben övern Flughoben.
Ik kann mi nich satt seh’n an dat Schauspeel. Sitt dor deelwies stünnenlang.
De Sünn sackt bilütten in’t Woter un jüst in den Momang tuckert de Krabbenkutter vörbi. Postkartenkitsch – ober echt. Dor is mi denn Valdemossa op Mallorca infullen.
Wi weern eenmol rund üm Mallorca mit Fohrrad ünnerwegens. Valdemossa steiht mit op dat Programm. Dat is dor boben jümmers ’n lütt beten frischer as ünnen an de Küst. Klor, liggt jo ok in de Bargen. Na, un denn hett Chopin hier boben in de Klosterzelle sien Regentropfenpre´lude schreben. To dat Stück heff ik en besünneren Sinn.
Mien eerste Theaterrull weer ene Zofe bi’n Dokter. Allens weer bannig trurig. Un dormit dat ok so richtig an’t Hart geiht, weer in Achtergrund jümmers de Regentropfenpre´lude to heuern. Dat Stück sitt ganz deep in mien Hart.
Nu weer ik also in de Zelle vun dat Kloster. Dat Klavier vun Chopin steiht dor ok. Ik bün ganz alleen. Kiek no buten un kann mi dat so richtig vörstellen wo Chopin dat Stück bi Regen schreben hett. Op’n Mol speelt dat Klavier dat Stück. Irgendeen hett wohl den Automaten in Gang sett. Ik ober heff de Oogen tomookt, den Regen heuert un weer in dat Johr 1838.
Dat’s jo Kitsch ???
Bi uns in de Footgängerstroot steiht af un an een Marionettenspeeler. De Recorder achter em speelt Klassik un de lütte Marionette mookt de Bewegungen dorto. De Speeler kennt mi un drück denn an sienen Recorder? na – klor – de Prelu´de.
Silke Frakstein