Freuher, jo freuher weer allens beter, doch würklich. De Taschendeuker to’n Bispill. De weern scheun mit Stickeree orrer villicht sogor mit’n häkelten Rand. Dat hest denn ut de Tasch rutkregen un die fein un maneerlich de lütte Nees putzt. Bi de Mannslüüd weern de Deuker bannig wat grötter un ohn Stickeree. De hebbt sik ok nich fein un maneerlich de Nees putzt. Ne de hebbt dor bannig… hebbt se!!
Tosomen mit de Unnerbüxen un so kemen de Deuker denn in den groten Waschketel, warrt kookt un achterran op de Ruffel. Oha wat hett mien Mudder jümmers schimpt wenn se düsse Dinger tofoten harr. Mannslüüd — Swienjack — un wat weet ik noch allens. Denn weern mit’n mol de Taschendeuker ut Poppier dor. Wunnerscheun von wegen de Hygenie un so. Un Waschmoschienen geev dat ok. Nu weer dat allens een Kinnerspill. Rin mit den Kroom un in annerthalf Stünn weer allens fardig. Wat een Freid för de Froonslüüd? Würklich??
Bi dat Ophangen weer de Footbodden full mi vele, vele witte lütte Poppierklüten. De ganze Kledoosch ut de Moschien — dunkel notürlich — harr överall lütte witte Placken.
Dat weer nu nich de niege Mood vun Lagerfeld, nee, dat weern de Poppiertaschendeuker vun Schietbüdel, de harr he wedder in en Büxentasch vergeten.
Freuher, jo freuher weer allens beter!!??
Silke Frakstein