Von roten Haaren und langen Nasen
„Du hest wat an di, Silke“ Ik? Dat heuert sik glieks so gruselig an. Heff ik villicht rode Hoor un bün en Hex? Ne, mien Vadder harr rode Ik kenn em blots mit griese Hoor. Tjä, dat kümmt dorvon wenn een to lot op de Welt kümmt.
De mit rode Hoor schüllt jo „scharp“ sien. Stimmt! Hett mi ok mien Mudder vertellt.
Denn gifft dat hütigendaags bannig veel scharpe Wiever. De mehrsten hebbt ober in’n Farvputt grepen. Wat is denn mit de?
So’n richtige Hex is inne Nacht ünnerwegens (dat sünd de anfarvten ok) un wenn denn bi’n Buurn in’n Stall wat scheef löppt, hett de Hex Schuld dor an. Kümmt allens vun de Hex. Freuher hebbt se de jo verbrennt.
Un hüüt? Mookt se Mobbing.
Villicht heff ik den scheben Blick? Kiek jümmers von ünnen no de Lüüd rop un mit dat rechte Oog so von de Siet? Heff villicht ok noch’n liesen Gang und stoh – batz – vör de Lüüd un verjoog jem. Un roop mit’n deepe Stimm: „ Naa“! Ober nee, dat heff ik nich. Kiek mi doch an: „ Ihr herrliches Lachen ist ansteckend“ hett en to mi seggt.
Tjä, wat kunn dat denn nu blots sien, wat ik an mi heff?
Rüken, jawoll dat is dat.. Ik kann goot rüken un ik rüük ok goot. Mien Nääs kannst so licht nix vörmoken. Mennigmol ist dat ober ok en Nodeel. Besünners in de warme Tiet. Pfui Deubel, wat is mi dor al allens in de Nees stegen!
Ober mit dat Rüken mutt dat wat to doon hebben.
Egol, ik heff wat an mi, stimmt! Denn nich een, würklich nich een vun de velen Mücken in uns Wohnung hett mi bit nu öberhaupt ankeken. Jaaa, dat sünd allens Mannsbilder. Un mit de hett dat jümmers beter klappt.
Zss, zack
Silke Frakstein