Nu sünd se wedder överall to seh’n, de lütten Puusbacken.
Besünners de beiden vun Leonardo da vinci.
Rietsticken, Glöös, Sabbeljetten, Taschendeuker. Ik kann dat gor nich allens optellen. Ik heff sogor ’n Handtasch mit de beiden.
Dat is so’n Gefeuhl vun Freid un Freeden. To’n Bispill: Hochtietsmess. Dor sünd de lütten ok ünnerwegens mit’n Hart orrer sogor noch’n lüttje Fleit.
Also: Friede – Freude – Eierkuchen.
Egol, de lütten Krabauter sitt jümmers op en Wulk orrer seilt dörch de Welt.
Sitt neben Petrus, orrer seggt den Düwel wo dat lang geiht.
In de mehrsten Karken kiekt un lacht de Lütten di ut alle Ecken an.
Un mien Schutzengel hett so männich mol de Hannen över mi holen.
Dat gifft ok Erzengel. De sünd Heilig, geistige Wesen. Himmlische Lichtwesen un kraftvolle Begleiter. Sie überwachen das Universum.
Wenn wi uns so de Nohrichten anheuert, klappt dat nich jümmers.
De lütten Puusbacken sünd, so as hier bi uns op de Eer, ok in’n Stress. Un mookt villicht sogor Streik? Hebbt de eegentlich ’n Gewerkschaft?
Na, op jeden Fall heff ik se kottens singen heuert.
Mien Handgelenk weer dick un ik harr bannig Wehdoog. Un denn kann man „Die Engel im Himmel singen hören“. De lütten köönt ober gor nich singen. Die Redensart bezieht sich scherzhaft auf die himmlischen Engelchöre, die der vor Schmerz beinahe Ohnmächtigen als Ohrenrauschen wahrnimmt.
Ja, genauso weer dat. Ober Een vun de Lütten weer doch bi’n Dokter op’n Tibarg in de Töövstuuv.
En jungen Mann so um de 22/25 Johr hett mi Woter holt, mien Tasch nohmen, mi ganz vörsichtig op’n Stohl sett un bi de Anmeldung Bescheed seggt, dat ik wull glieks in Amidam full.
DANKE MIEN LÜTTEN
Silke Frakstein