Noch eenmol ganz wiet weg

Dat Fröhjohr sitt in alle Ecken. Eenfach wunnerscheun.

De Lüüd ünnerwegens lacht mi to. Jeedeen freit sik över dat Grön vun de Bööm, un den Gesang vun all de lütten Pieper.

Vun‘t Mittelöller bit hüüt

»Adelheid, Aldelheid…
Schenk mir einen Gartenzwerg, mit ner Zipfelmütze« – dat Leed hett sogor Bill Ramsey sungen.

Woso schriev ik wat över düsse lütten Dwargen?
– Wohrscho an de Froonslüüd, Dwargen sünd Mannslüüd, dat is nu mol so –
Een Hus in de Noverschop, mit’n groten Goorn, warrt no den Dod vun de Grootöllern verköfft. Opa much de Dwargen bannig gern lieden und de Goorn, un allens ringsum, weer´ vull vun düsse lütten Dinger.

Mien lütter Wiehnachtsboom

Wi hebbt nich veel Plastik to Huus, köfft nix in Plastik un to’n inkeupen nehmt wi enen Stoffbüdel mit. Also kümmt to Wiehnacht ok blots een Öko Boom inne Stuuv.

Vun Dwargen, Feen un Wunnerwesen

Al in de drütte Klass hebbt mi de Kinner tolustert, wenn ik Märken vertellt heff. Wi harrn enen Schoolmester, de weer wohl noch ut’n 1. Weltkrieg nobleben, samt siene Schoolbeuker. He hett uns Geschichten vörleest, dor kemen so 5/6 Lüüd in vör. Düsse 5/6 schüllt denn de Geschicht ut ehre Sicht nee un anners vertellen. Na, dat weer wat för mi. Dree Rullen harr ik meist an de Backe. Un dat weer jümmers musenstill in de Klass, wenn ik vertellt heff.

Utkiek mit Sahnetorte

„Pingsten is, de Dag is schön“.
Jo, Joachim Mähl hett recht.

Wat weern dat scheune Dog. Bit Freedag harrn wi noch bannig veel Küll un Grog un Pullover weern wedder anseggt. Obers denn, an’n Sünnavend, nich eene Wulk an’n Heben un as de letzten noch bi dat inkäupen weern, harrn de annern all den Grill ansmeten.

Ünnerwegs mit‘m Fohrrad

Veele Soken gefallt mi nich. Ober demmonstreren goh ik nich. Ik bün en Naturmensch, vun Lütt op an.

As lütte Deern mit mien Mudder in’n Woold. An’n Mittelweg dörch de Strooten un an de Alster. Un allerbest in uns Märchensiedlung un an den Öjendorfer See mit veel Woold un Feller ümto. För uns Kinner weer dat dat Paradies.