Grenzen övergahn

Wi hebbt all Mudderdag un Valentinsdag. Bringt dat eegentlich noch wat? Bi mi in’n Kopp is »Das Kind im Manne oder die Maus in der Frau«. Wi köönt moken wat wi wüllt. Wi treckt jümmers den köttsten – no buten. Denk mol an Eva. Ganz plietsch hett se dat mookt mit ehren Appel. Na ja, seggt villicht de Een orrer Annere. Ober Adam is dor fein bi wegkomen.

De Ness lööpt as‘n Woderhohn

Kottens weern wi op Hochtietsreis – 60 Johr – Stimmt wohrhaftig!
Wi weern mit’n Bus ünnerwegens un dor hebbt wi den Snööv vun de letzte Bank ok mit afkregen. Mi gung dat bannig dreckig. Also: Rin in de Puuch. Socken an, Warmbuddel, warme Kantüffeln op de Bost un an de Ohren, un Heuhnersupp. Schietbüdel harr de Köök: Nudeln, Nudeln, Nudeln, Suppe, Suppe, Suppe. No söss Doog heff ik mi op rappelt.

Wenn einer op Reis geiht, kann he wat leren

Wi weern kottens ’n poor Doog in de Eifel. Mit’n Bus. Mit Fohrrad jeedeen Dag so 60 bit 80 km, dat klappt nich mehr. Uterdem is de Eifel nicht so ganz eenfach mit Fohrrad. Erst nu, wo dat E-Bikes gifft, is dat beter.

Annere Länner, anner Sitten

„Parlez-vous francais? Jo, jo, sabbel Di dot, juchhee.“ Dat hebbt wi freuher as Kind jümmers seggt.

So richtig kann ik mit de Franzmänner nix anfangen. Se harrn uns Hamborg jo ok bannig in de Mangel vun 1806 – 1814. Un veele Wöör un Snacks sünd hangen bleven: Tante Meyer = Tente Amenager, Schirm = Parapluiem, schwindelig = plümerant. Dat gifft sogor en Französisch-Plattdeutsches Wöörbook. Un Baguette un Croissant eet wi ok intwüschen. De Sprook heuert sik wunnerbor an un weer bi den Adel freuher begäng: Regenwurm = ver de terre = Mettenmors, Portemonnaie = Knieptasch, Zwiebel = oignon = Zippel.

Wohen? froogt mien Kumpel op’n Weg vun Afrika no Hamborg. Wedder no Neendörp. Is twors ’n beten luut vun de Autobohn, ober to freeten gifft dat noog un kannst ok in Roh de Kinner groot kriegen.