Kindheit in’n Kleingarten
Kleingärten sünd gefragt wie nie. Stunn in’t Blatt. Miene Gedanken goht trüch in dat Johr 1950. Wi harrn 1950 blots Hunger, ober ok Heuhner. Dree witte Legehennen: Zarah Leander, Marlene Dittrich un Greta Garbo. Witte Legehennen sünd bannig finföhlig un jümmers in’n Winter weern se verköhlt. Un denn güng dat Drama los. Rin in den Stall un de Heuhner griepen.
Dat seggt sik so licht. Miene Öllern weern jo Stadtkinner un nich vun’t Land. Ober uns Nober ut Ostpreußen hett hulpen. Un denn de Heuhner op’n Schoot un “den Hals ausgepinselt“. Oh Mann wat’n Opstand. No een Tiet kregen de Domen denn ok enen „männlichen Begleiter“, also enen Gockel.
Un denn hebbt wi Eier eten! Un wi kregen Salmonellenvergiftung. Af un an sünd de Heuhner utbüxt. De Stall weer so’n beten pulterig un Zahra Leander mit Anhang weern „in Nachbars Garten“, bi den leckern Salot. Wenn de Küken dor weern un buten weer dat noch to koolt, kemen de Lütten in’n Kohlenkassen ünnern Herd.
Loter kemen to de Heuhner noch Muckis un Aanten dorto. De Aanten harrn de Boodwann ünner enen Plummboom un vun den veelen Matsch vun de Aanten, seet de Boom vull Lüüs. Also, Aanten to Wiehnacht op’n Töller.
Mit de lütten Muckis hebbt wi speelt. Hebbt Foder sammelt un to Wiehnacht weern se op eenmol nich mehr dor. Un an de Stalldör hung so’n nackert Deert un Opa ut Ostpreußen hett mit de Rasierkling dat Fell ganz sauber kratzt. Ünner sien Näs hung jümmers en Druppen. De is ober nie nich rünnerfullen. Dat Fell weer för uns Puschen.
Uns Goorn weer de Hauptlieferant, direkt ohn Google orrer Lieferando, mit veel Arbeit und veel Vitamine.
Un de besten Tomaten harrn wi, de Lüüd ut de Stadt. Dat Geheemnis? De Köpp vun’n Fisch ünner de Planten in de Eer.
Un nu leeve Lüüd weet ji ok woher mien Schönheit kümmt. Ik segg jo immer: Wat vun nix kümmt nix!
Meine Oma fährt im Hühnerstall Motorrad, Motorrad…
Meine Oma hat nen Nachttopf mit Beleuchtung…
Meine Oma hat im Strumpfband nen Revolver…
Silke Frakstein