Wenn einer op Reis geiht, kann he wat leren
Wi weern kottens ’n poor Doog in de Eifel. Mit’n Bus. Mit Fohrrad jeedeen Dag so 60 bit 80 km, dat klappt nich mehr. Uterdem is de Eifel nicht so ganz eenfach mit Fohrrad. Erst nu, wo dat E-Bikes gifft, is dat beter.
Wi harrn nicht veel Wissen vun un över de Eifel. Un veele annere Lüüd weern jüst so ohn Weten as wi. Un wat hebbt wi allens to weten un to sehn kregen.
De Löcker in de Südeifel – Vulkaneifel, to’n Bispill. Wenn de Löcker mol wedder aktiv warrt, gifft dat en niege Eiszeit. Klöster un Burgen gifft dat rieklich. Un de Geschichten to düsse Behausunge sünd deelwies gräsig. Un Monschau is scheun antoseh’n. Ober blots an’n Mondag. Dat’s mehr so’n Ort Puppenstuuv för Touristen. Aachen dorgegen, hett mol en grote Rull speelt. Un de Dom hett op uns enen bannig groten Indruck mookt.
En grotet Thema is de letzte Weltkrieg, un hett en grote Rull speelt.1944 weern hier de Amis toerst in Düütschland. In de Wälder vun de Eifel hebbt se sik mit de Düütschen bannig kloppt. So an de 12.000 Minschen op jede Siet sünd dorbi to Dode komen. De Düütschen harrn de Höker Linie – Siegfried Line. As Beruhigung för dat Volk.
De Amis hebbt över düsse „Festung“ smuustert.Un wat is mit de Vogelsang Ordensburg? Dat kannst meist nich glöven, wat Atsche dor in de kotte Tiet vun twee Johren op de Been stellt hett. Wi kunnen dat allens gor nich so gau opnehmen.
Un as wi denn wedder an unsen Bus weern, harr MO op düt gräsige Stück Land enen Struusch scheune Margeriten plückt un an sien Fenster stellt.
Silke Frakstein