Mien lütter Wiehnachtsboom
Wi hebbt nich veel Plastik to Huus, köfft nix in Plastik un to’n inkeupen nehmt wi enen Stoffbüdel mit. Also kümmt to Wiehnacht ok blots een Öko Boom inne Stuuv.
Also hen no’n Förster un een lütten Boom mit Ballen köfft un de kümmt denn in enen scheunen Pott. Toerst stunn de Lütte op’n Balkon un denn to Wiehnacht mit scheune ole Kugeln vun Tant’ Käthe utstaffert. Vun mienen Vadder stunn noh so’n lütten Hocker mit scheune Kacheln un‘n iesern Feut in’n Keller. Allens tosomen weer dat en wunnerboren Anblick. No den 6. Januar keem de Lütte in’n Goorn vun den Modellflugvereen.
Af un an heff ik em besöcht un vertellt, dat wi in uns Stuuv wedder tosomen Wiehnacht fiern wüllt.Över dat Johr harr ik nicht soveel Tiet as sünst un erst to Nikolaus full mi de Lütte wedder in. Schietbüdel hett mi toseggt, den Lütten an’n 4. Advent, mit Eer un Pott, in’t Huus to stellen. Der 4. Advent is dor, dat pingelt un vör de Dör, steiht jichtenswat dat so utsehg as’n Packen tweihackte Twiegen.
„Wat is dat denn?“, froog ik Schietbüdel. „Wo is mien Dannenboom?“
„Äh, wieso, das ist er doch“.
Ik kunn toerst gor nich snacken, wat selten vörkummt.
„Wat hebbt ji den blots mit den Lütten mookt?“
„Ja, vielleicht ist Erwin da mit dem Mäher etwas dicht vorbei gefahren“.
„Dicht vörbi?“ Mien Stimm gung so’n beten in de Höcht!! „Afrasert, eenfach afrasert hebbt ji em. Nich mol de Twiegen kann man noch bruken. Mannslüüd.
„Un nu sieh man to wo dat noch’n lütten Dannenboom gifft.“
As Fro mutt man jo jümmers ruhig blieben. Dat weer nich so eenfach un de Tronen sitten ok in’n Hals. Ober, de lütte niege Boom weer schnuckelig – Scheune Wiehnacht.
Silke Frakstein