Grenzen övergahn
Wi hebbt all Mudderdag un Valentinsdag. Bringt dat eegentlich noch wat? Bi mi in’n Kopp is »Das Kind im Manne oder die Maus in der Frau«. Wi köönt moken wat wi wüllt. Wi treckt jümmers den köttsten – no buten. Denk mol an Eva. Ganz plietsch hett se dat mookt mit ehren Appel. Na ja, seggt villicht de Een orrer Annere. Ober Adam is dor fein bi wegkomen.
De Froonslüüd hüüt hebbt jümmers weniger in de Knieptasch as de Mannslüüd, för de sülvige Arbeit. Dat stimmt, dat mutt ik togeven un is nich gerecht. In de veelen Johrhunnerten weer dat keen Zuckerschlecken, wenn en Fruunsmensch sik so’n beten stief mookt hett. Dennso weer se en Fregatte, Suffragette orrer Emanze, as man hüüt seggt. Ober as Fro mutt man eben de Kinner kriegen. Geiht nich anners. Ober bitte schön enen Sohnemann. Ok wenn he villicht gern stricken mag un villicht ok noch enen Mannsminsch as Fründ hett. Dat weer un is allens en Dörchenanner.
Ober as Muus in de Fro geiht dat allens anners un villicht ok lichter. Wi Froonslüüd hebbt doch dat Talent, de Mannslüüd üm’n Finger to wickeln. He dröff dat blots nich marken. En Bispill, wat mien Mudder mi vertellt hett. Ehr Noversche weer jümmers en Sünnschien. De Wohnung pikobello. Eten fardig un dortwischen is se op’n Swutsch gohn. De Köök hett se plattschnass feudelt un wenn ehr Mann loter no Huus keem, kunn he dat noch seh’n. „Och nee, wat heff ik doch för’n söte un düchtige Fro. Bit eben weer se noch inne Köök togangen. Na, denn will ik mi mien Eten man warm moken. Se hett de Paus ok verdeent.“ Dat weer Eva de Raffinierte.
Ober Eva de Kluge weer wohl Hildegard von Bingen. 1098 is se to Welt komen. As 10. Kind vun en Adelsgeschlecht in de Neegte vun Alzey. Se harr „seherische Fähigkeiten“ un de Öllern hebbt ehr mit 8 Johren in dat Kloster Dissibodenberg schickt. Ik will nu nich den ganzen Lebensweg vun ehr hier to Poppier bringen. Dat hebbt annere Lüüd mookt. Blots so veel: Per Tofall hett man ehr Lehrbook »Causae et Curae« in de Königliche Bibliothek in Kopenhagen funnen. Wat hett de Fro allens op de Been stellt.
Eine Besonderheit war sicherlich, dass Hildegard schon damals
Die Frau als vollkommen gleichberechtigt ansah.
[…]
Nach Hildegards Sicht wurden Mann und Frau geschaffen um sich gegenseitig zu ergänzen.
Ik kann allens rundüm vergeten, wenn ik ehr Book in de Hand heff. Un dorüm denk ik: Leeve Froonslüüd, mit Plie, unsen Charme un veel Insatz – kriggt wi dat hen.
Silke Frakstein