Verloren un wedderfunnen
Veele Johren harr ik enen Plattdüütsch Kurs bi de VHS Quickborn. So twüschen 10 un 12 Lüüd weern wi, ut Hasloh un ümto. De Ünnerricht weer an’n Vörmiddag un sodennig weer dat Öller sotoseggen – en Grufti Kurs. Ober Spooß harrn wi un leert hebbt wi notürlich ok wat.
Nu hebbt wi nich blots in de School seten, nee, een CD hebbt wi ok mookt. Un 80 Mol hebbt wi feine Utfohrten mookt. Mehrstendeels weern de Schietbüdels dorbi un denn mit 20 Lüüd in Bus orrer Bohn. Buurntheoter live. Op’n Bohnstieg to’n Bispill jümmers to tweet , so as de Kinner wenn se ünnerwegens weern. Ik vörnweg mit’n roden Schirm. Man, wat weer dat för’n Spooß.
Gerda und Heinrich weern de Öllsten. Ehr Leben weer Arbeit. Heinrich op’n Buernhoff un Gerda mit’n Siedlungshus un’n groten Goorn. Se weer de Mittelpunkt un ut alle Ecken vun de Welt weern se bi Oma to’n Geboortsdag, orrer an Wiehnachten. „Ne, ne för Platt dor heff ik düsse Week keen Tiet,“ seggt se denn. Weer se den wedder dor, hett se en niege Geschicht mitbröcht.
Se weer bi de Chronik vun Hasloh dorbi. Hett för ehren Mann, de ut Ostpreußen keem, recherchiert. En Drepen vun de Lüüd ut dat Heimatdörp vun ehren Mann arrangiert, un en Book dorvun schreben.
Wenn uns Krink ünnerwegens weer, dennso weer se in de letzte Tiet nich mehr veel dorbi. Ne, dat is allens veel to anstrengend un mit dat Eten harr se ok so ehr Probleme. Fleesch wull se nich un Steakkartoffeln mit Quark, dat weer ehr to matschig un dat haar so ok to Huus. Un de Torten kunn se beter. Ehre Torten weern en Droom un keen Diät!
Ik weer oft bi ehr un wi hebbt in den wunnerscheunen Goorn seten mit Koffi un dicke Torten.
2014 weer Sluss mit den Kurs. Gerda is all fröher utstiegen un weer nu ganz mit de Heimatgeschicht vun Hasloh togangen. Ik heff ehr ut de Ogen verloren un nu, dörch Corona, wedderfunnen. So as veele veele annere Lüüd ok, hebbt wi in Kisten, Kasten, Keller klor Schipp mookt. Ik heff enen dicken Ordner vun Gerda funnen.
Ik heff ehren Söhn anpingelt un wi hebbt lang över sien leve Mudder snackt. Se liggt al lange Tiet ünner de Eer. In’n Oktober, as mol wedder de ganze Fomilie tosomen weer üm allens för Wiehnacht to bespreken, hett Gerda sik in’n Sessel sett un seggt: „Mi is so‘n beten swiemelig.“ Un bi düsse Wöör is se ut de Welt gohn.
Se liggt anonym, wiel de ganze Fomilie op de ganze Welt to Huus is. Pingsten harr se Geburtsdag un dor heff ik Koffi un Koken mit op’n Karkhoff nohmen un mit Gerda Koffi drunken.
So as freuher.
Silke Frakstein