Noch eenmol ganz wiet weg
Dat Fröhjohr sitt in alle Ecken. Eenfach wunnerscheun.
De Lüüd ünnerwegens lacht mi to. Jeedeen freit sik över dat Grön vun de Bööm, un den Gesang vun all de lütten Pieper.
Un Ik? Ik kann ok wedder trüch lachen. Woso? Mien Tähndokter hett mi dat Provisorium gegen dat fardige Deel tuuscht. Na, nu kümmt de Urlaubstiet un denn gifft dat villicht ok Hummer to knacken. Ik bün gern an’t Woter un Schietbüdel in de Bargen.
Also in düt Johr dat Woter. Noch eenmol wiet, wiet weg. Philippinen villicht? En Staat mit 7.641 Inseln.
Twüschen den Pazifik un dat Südchinesische Meer. Oha un welk vun de Inseln nehmt wi nu? Is villicht ok n’ beten wiet weg? Un denn ok noch 171 Sproken. Schietbüdel snackt jo Spoonsch. Ober op de Philippinen snackt se Ingelsch. In de Hauptsook gifft dat Fisch un Meeresfrüchte. Dat kennt wi ok un kümmt bi uns veel op’n Disch. De Langusten sünd blots för de rieken Lüüd.
Tja, ik weet nich, ik weet nich. Un wenn nu de Philippinen, dennso geiht dat blots mit’n Fleeger. Wenn he denn in de Luft geiht. Mit dree Stünden op „Warteposition“.
400/500,– Euro kost de Flug. Ober dat duert 15 Stünnen. Ik denk, wi eten den Hummer hier in Hamborg. Scheun an den Fischmarkt. Mit Blick op de Elv.
Ik tööv leber op dat nächste Deel vun den Tähndokter. Dat kümmt nämlich ut Manila. Un wenn ik Glück heff, liggt dat nich wedder bi’n Toll.
Silke Frakstein