Annere Länner, anner Sitten
„Parlez-vous francais? Jo, jo, sabbel Di dot, juchhee.“ Dat hebbt wi freuher as Kind jümmers seggt.
So richtig kann ik mit de Franzmänner nix anfangen. Se harrn uns Hamborg jo ok bannig in de Mangel vun 1806 – 1814. Un veele Wöör un Snacks sünd hangen bleven: Tante Meyer = Tente Amenager, Schirm = Parapluiem, schwindelig = plümerant. Dat gifft sogor en Französisch-Plattdeutsches Wöörbook. Un Baguette un Croissant eet wi ok intwüschen. De Sprook heuert sik wunnerbor an un weer bi den Adel freuher begäng: Regenwurm = ver de terre = Mettenmors, Portemonnaie = Knieptasch, Zwiebel = oignon = Zippel.
Scheun weer dat Auto mit den Nomen »Ente«, ok Affenschaukel nöömt. De Finster kunn man – zack – eenfach no boben klappen un geruckelt un gezuckelt hett dat, jüst so as op die Sofia (Hamburger Ausdruck). Enige Lüüd harrn achtern noch’n Blomenkasten.
Wi weern kottens in Frankriek. In de Vogesen. In’n Harfst. Dat weer en kunterbunt an Farven, wunnerbor. Ober de Hüüs, de Stroten – allens vergammelt un an’n Obend kunnen wi nich alleen dörch de Stroten gohn. Unsen Bus hebbt se ok versöcht optohebeln.
Dor blifft blots noch Wien drinken. Eegentlich smeckt uns de Wien ut Spanien beter – Riocha -, ober man will sik jo nich mit de Lüüd vertöörnen. Un drinken mutt sien, denn överall an der Stroten stoht Schilder mit den Befehl „SAUF“. Wi weern jo veel in annere Länder ünnerwegens un drunken hebbt wi ok. Ober nich op Befehl. Ik heff mi denn slau mookt in dat Wöörbook to dat Wort:
Vorbehaltlich, ausgenommen = für Bus – Taxi – Fahrrad.
Man, dor muttst eerstmol op komen. Na denn, a votre sante, au revoir = Adschüs!
Silke Frakstein